UFABETWINS ในช่วงเวลาที่ใครหลายคนต้องกักตัวอยู่บ้าน และสั่งอาหารผ่านแอพฯ เจ้าต่างๆ เราคงคุ้นหน้าคุ้นตากับ บุรุษชุดชมพู-เทา จากค่ายฟู๊ดแพนด้า ที่นำอาหารจากร้านมาส่งยังที่พักของท่าน
นอกจากชื่อและนามสกุลของผู้ที่ทำงานบริการส่งอาหาร เราก็แทบจะไม่รู้จักว่าเขาเป็นใคร มีปูมหลังชีวิตเป็นอย่างไร… ตรัยคุณ กาศสกุล ชายวัย 43 ปี คือ คนๆ หนึ่งที่ยึดอาชีพไรเดอร์ส่งอาหารให้กับฟู๊ดแพนด้า
เดลิเวอรี่เจ้าดังแต่เบื้องหลังมื้ออร่อยของใครหลายคน ที่เขาทำหน้าที่จัดส่ง ตามออเดอร์ มากแล้วกว่า 3,000 ออเดอร์ เงินส่วนต่างที่เขาได้รับการทำงาน ได้ถูกแปรเปลี่ยนมาเป็นการ ต่อเติมความฝัน ในการเป็น
ประธานและเฮดโค้ช สโมสรฟุตบอล เมืองกรุง เอฟซี ทีมในศึก ไทยแลนด์ อเมเจอร์ ลีก ถูกต้องครับ! สโมสรลูกหนังแห่งนี้ถูกก่อตั้งและบริหารจัดการ โดย ผู้ชายที่ทำงานหาเช้ากินค่ำเช่นเขา ที่ใครหลายคนอาจสงสัย
ว่า…เขาจะเสียเงินทำฟุตบอลไปเพื่ออะไร ในเมื่อตัวเองไม่ได้มีเงินทองเหลือกินเหลือใช้ อย่างที่ประธานสโมสรคนอื่นๆเป็น ฟุตบอลกระป๋องนม กระป๋องนม, ลูกฟุตบอลพลาสติก และขนมขบเคี้ยว ยังคงเป็นของ
3 สิ่งที่ ตรัยคุณ กาศสกุล จดจำได้เป็นอย่างดี เพราะของที่ว่าทั้งหมด ล้วนเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาตกหลมรักกีฬาฟุตบอล “ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ๆ บ้านของผมทำอาชีพค้าขาย อยู่แถวตลาดสามแยกวังชมภู
(จ.เพชรบูรณ์) ก็มีรุ่นพี่ละแวกนั้น ชอบชวนเด็กๆ ไปเตะบอลพลาสติก ตั้งกระป๋องนมเป็นโกล โดยที่พี่เขาจะซื้อพวกลูกอม, ขนม มาเลี้ยงเด็กที่ไปเล่นด้วย”“จากนั้น ผมยิ่งชอบฟุตบอลเข้าไปอีก เมื่อได้ดูถ่ายทอดสด
ฟุตบอลโลก 1986 ยุค ดิเอโก มาราโดน่า ผมมีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักฟุตบอล คนที่รู้จักผม จะรู้ว่าผมเป็นคนบ้าฟุตบอลมาตั้งแต่เด็ก” หลังสำเร็จการศึกษาชั้นประถมศึกษา ที่บ้านเกิด จ.เพชรบูรณ์ “ตรัยคุณ”
ในวัย 13 ปี ตัดสินใจเข้าสู่เมืองกรุง เพื่อมาตามหาความฝันของตัวเองในการเป็นนักเตะ เพราะในยุคนั้น สถาบันลูกหนังขาสั้นที่มีชื่อเสียง เป็นบันไดในการต่อยอดที่ดีสุด และโรงเรียนดังๆ ด้านฟุตบอล
มักอยู่ในกรุงเทพฯ “เทพศิรินทร์” คือจุดหมายปลายทางที่ ตรัยคุณ เลือกจะมาสอบ เพื่อโอกาสในการได้เข้าเรียนมาที่สถานศึกษาแห่งนี้…“พอได้เข้ามาเรียนที่ เทพศิรินทร์ ผมพยายามไปคัดตัวเข้าทีมฟุตบอลของ
โรงเรียน แต่ก็มาตกตรงคุณสมบัติ เดาะบอล เพราะผมเดาะไม่เก่ง ไม่เคยมีพื้นฐานตรงนี้ แต่ก็ยังบ้าบอลอยู่ เรียกว่าทุกเช้า กลางวัน เย็น ตอนอยู่โรงเรียน ถ้ามีเวลาว่าง ผมจะลงไปวิ่งเตะบอลกับเพื่อนๆ ตลอด”
“ช่วงมหา’ลัย ก็เริ่มห่างๆ จากฟุตบอล มีดูบอลนอกบ้าง แต่ไม่ได้บ้าเตะบอลเหมือนเมื่อก่อน ครอบครัวผมก็ไม่ค่อยมีเงินด้วย ผมต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ก็เลยจบช้ากว่าคนอื่นเขา ผมทำมาหลายอย่าง
ทั้ง ขายตรงที่เคยหลงไปทำช่วงหนึ่ง, ขายไส้กรอก, ช่วยแม่ขายอาหาร ก่อนจะตัดสินใจมาขับแท็กซี่” นักฟุตบอล เป็นอาชีพที่เด็กผู้ชายหลายคนใฝ่ฝัน แต่จะมีสักกี่คนที่ไปถึงจุดนั้น… ตรัยคุณ ยอมรับในความเป็น
จริงข้อนี้ เขาไม่สามารถไปถึงจุดที่ตัวเองตั้งใจไว้ได้ แต่ชีวิตยังคงต้องเดินต่อไป เขาเลือกอาชีพ โชเฟอร์ขับแท็กซี่ เพราะเป็นงานที่เขาสามารถหาเงินเลี้ยงดูตัวเองได้ ทุก ๆ วัน ตรัยคุณ ใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตอยู่
หลังพวงมาลัย เพื่อหาเงินให้พอกับค่าเช่ารถ ค่าน้ำมัน รวมถึงค่ากิน และค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ตรัยคุณ ยึดอาชีพคนขับแท็กซี่มานานร่วม 10 ปี จนทุกอย่างกลายเป็นความ
เคยชิน และเขาเริ่มตั้งกับคำถามกับตัวเองว่า “เป้าหมายของชีวิตที่แท้จริงคืออะไร?” “ผมขับแท็กซี่มาเป็น 10 ปี ก็ทำมาเรื่อยๆ เพราะมันพอจะเป็นอาชีพที่ประทังชีวิตเราได้ แต่ถามว่าอยากทำอาชีพนี้ไปตลอดชีวิต
ไหม? ก็คงไม่ใช่อย่างนั้น” “หลังจากทำไปได้สัก 6-7 ปี ผมเริ่มมีความรู้สึกว่า ทำไมชีวิตเราดูไม่มีเป้าหมายเลย กลายเป็นคนที่ใช้ชีวิตให้ผ่านแค่วันต่อวันเท่านั้น เหมือนคนขับรถที่ไม่รู้ว่าจุดหมายของตัวเองอยู่ตรง
ไหน” “ก็มาทบทวนว่า เราชอบอะไรมากสุด นั่นคือ ฟุตบอล โอเค เราเป็นนักฟุตบอลไม่ได้แล้ว แต่เรายังพอเป็นโค้ชได้ ผมพยายามไปหาสมัครอบรมเรียนโค้ชระหว่างนั้นมีไปเตะบอลแฟนคลับอยู่บ้าง และชวนน้องๆ
เพื่อนๆ ที่เรียนสถาบันการบินพลเรือน (ตรัยคุณ จบที่นี่) มาเตะบอลทุกวันอาทิตย์” ฟุตบอล ทำให้เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในกายของ ตรัยคุณ สูบฉีดเป็นอย่างดี จากหัวใจที่ห่อเหี่ยว ขับรถไปบนถนนที่ไร้จุดหมาย
ทุกครั้งที่เขาได้ขนอุปกรณ์พวกลูกฟุตบอลใส่ท้ายรถแท็กซี่ ไปที่สนามฟุตบอล คือ ความสุขที่เขาตามหา เพราะนั่นหมายถึง เขากำลังจะได้ไปสนามฟุตบอล จนกระทั่งวันหนึ่ง ตรัยคุณ ได้รับการชักชวนไปให้เป็น
ผู้ช่วยโค้ชในการคัดตัวนักฟุตบอล ของสโมสรมูลนิธิพ่อคำมูล ที่กำลังเฟ้นหาผู้เล่น สำหรับแข่งขันฟุตบอลถ้วยพระราชทาน ประเภท ง. (ปัจจุบันเปลี่ยนรูปแบบการแข่งขันมาเป็น ไทยแลนด์ อเมเจอร์ ลีก) และนั่น
กลายเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เขา ก่อตั้งทีมฟุตบอลของตัวเองขึ้นมา “นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้มีความเกี่ยวข้อง กับการแข่งขันฟุตบอลไทยโดยตรง วันที่มีการคัดตัว ผมเห็นเด็กเป็น 100 คน มาขอคัดตัวเข้าทีมระดับ
ถ้วย ง. มันทำให้เป้าหมายของผมเปลี่ยนไปเลย” “จากที่เคยเตะบอลเพื่อความสนุก พอผมได้เห็น เด็ก ๆ ที่มามีความฝัน มีความตั้งใจ อยากเล่นฟุตบอล ผมจึงตัดสินใจทำทีม เมืองกรุง เอฟซี ขึ้นมา”
เมืองแห่งโอกาส และชีวิตที่มีชีวิต เมืองกรุง เอฟซี ก่อตั้งขึ้นในปี 2016 มีฐานะเป็น สโมสรสมาชิกของสมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทย ตรัยคุณ ส่งทีมเข้าร่วมการแข่งขันทุกรายการที่มีโอกาส โดยตัวเอง
สวมบทเป็นประธานสโมสร และเฮดโค้ช “ผมใช้คำว่า เมืองกรุง เป็นชื่อทีม เพราะผมเวลาคนต่างจังหวัดพูดถึงกรุงเทพฯ จะมีความรู้สึกว่า เมืองกรุง เป็นเมืองที่คนเข้ามาหาโอกาส ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน หรือทำงาน
อย่างตัวผมก็เป็นคนต่างจังหวัด ที่เข้ามาเรียนและทำงานในเมืองกรุง มันเป็นคำเก่า ที่ดูคลาสสิค และเข้ากับทีมเราดี”ตรัยคุณ ยังจำบรรยากาศการเปิดคัดตัวครั้งแรก ที่สนามโรงเรียนบางกะปิ ได้เป็นอย่างดี ในความ
ตั้งใจแรกของเขา หากมีคนมาคัดตัวได้สัก 10-20 คน พอจะลงทีมแข่งกันได้ ก็โอเคแล้ว แต่ผลปรากฏว่า มีคนที่สนใจมาคัดตัวร่วม 100 ชีวิต ทำเอา ตรัยคุณ คาดไม่ถึงเหมือนกัน นักเตะส่วนใหญ่ เป็นวัยรุ่นอายุ
17-20 ปี ที่ยังอยู่ในวัยเรียน และอยากมีพื้นที่สำหรับแสดงความสามารถ อย่างไรก็ดี เรื่องราวมันไม่ได้สวยงามอย่างที่หลายคนคิด “ตรัยคุณ กาศสกุล” ต้องยอมเสียเงินนับ 10,000 บาทต่อเดือน และต้องทำงาน
ให้หนักขึ้น ยอมขับแท็กซี่ทั้งวัน เพื่อที่จะได้มีเงินมาหล่อเลี้ยงความฝัน จนมาถึงจุดที่ร่างกายฟ้องว่า เขาทำอาชีพนี้ต่อไปไม่ไหว “เรื่องเงินที่เสียมันก็ประมาณหนึ่ง แต่พอมาทำทีมฟุตบอล เราเสียโอกาสในการหาราย
ได้ เพราะช่วงเวลาทีมที่แข่ง มักชนกับวันเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งเป็นวันที่ แท็กซี่ มีโอกาสทำกำไรมากสุด”“ส่วนวันธรรมดาแค่ขับประคอง ไม่ให้ติดลบ ได้พอค่าเช่า ค่าแก๊สก็เก่งแล้ว เดือนหนึ่งถ้าคิดแล้ว เงินที่หายไปจาก
การที่เราเอาเวลามาดูแลทีม น่าจะอยู่ที่ประมาณ 10,000 บาท ซึ่งเยอะมากสำหรับคนหาเช้ากินค่ำอย่างผม ที่ฐานะทางบ้านไม่ได้รวย” “ผมจึงเลือกเช่ารถแบบทั้งวัน เพื่อจะได้มีเงินพอใช้ และขับชดเชยกับเวลาที่เรา
เสียไป ผลที่ตามมาคือ สุขภาพเริ่มแย่ เพราะมีเวลาพักผ่อนน้อย จนตรวจเจอโรคลิ้นหัวใจรั่ว และมีอาการน้ำท่วมปอด หมอก็บอกว่า ไม่ให้ทำงานหนัก ทำให้เราต้องเริ่มมองอาชีพอื่น” ตรัยคุณ ยุติอาชีพคนขับรถแท็กซี่
หลังตรากตรำใช้ร่างกายทำงานนี้มานานหลายปี ก่อนจะผันตัวเองมาเป็น ไรเดอร์ส่งอาหารของ ฟู๊ดแพนด้า ที่เหมาะกับสุขภาพของเขา และที่สำคัญมันทำให้เขาสามารถลืมตาอ้าปากได้ และมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น
“เมื่อประมาณ 1 ปีก่อน ผมเห็นหลายๆ คน หันมาขับฟู๊ดแฟนด้า, ลาล้ามูฟ ผมจึงมีความสนใจ เลยเข้าไปสมัคร พอได้มาทำจริง ผมรู้สึกสบายขึ้นเยอะเลย เพราะต้นทุนมีเพียงแค่ มอเตอร์ไซค์คันเดียว ผ่อนเดือนละ
2,600 บาท กับค่าน้ำมันวันละไม่เกิน 100 บาท มันแตกต่างกับตอนขับแท็กซี่ แค่ค่าเช่าทั้งวันก็ 900 บาทแล้ว นี่ยังไม่รวมแก๊สอีก 400-500 บาทต่อวัน” “ช่วงแรกๆ ที่ผมขับฟู๊ดแพนด้า ออเดอร์ยังไม่เยอะ
ผมได้ค่าชั่วโมงด้วย เดือนหนึ่ง ผมสามารถมีรายได้ 2-3 หมื่นบาท บางเดือนไปแตะเกือบ 4 หมื่นบาท แถมยังสามารถเลือกโซนได้ ซึ่งผมเลือกโซนปากเกร็ด ขับไปไม่ไกลมาก” “ทำงานไปไม่ต้องเครียด หักค่าใช้
จ่ายต่อเดือน มีเงินเหลือใช้ จนมาถึงช่วงโควิด-19 นี่แหละ ยอดออเดอร์ลดลงเกือบครึ่ง รายได้หายไป ผมมีทุนอยู่ก้อนหนึ่ง จึงมาทำร้านหมูปิ้งเล็ก ๆ ของตัวเอง ขายช่วงเช้าเพื่อเป็นรายได้เสริม พอสัก 11 โมงก็ออก
ไปขับฟู๊ดแพนด้า ” ค่าแรงจากหงาดเหงื่อ ไรเดอร์ฟู๊ดแพนด้าที่ชื่อ ตรัยคุณ ส่วนหนึ่งได้ถูกแปรเปลี่ยนมาเป็น เม็ดเงินในการทำทีม เมืองกรุง เอฟซี ที่ยังคงมีอุดมการณ์ เดินหน้าส่งทีมเข้าร่วมแข่งขัน ตามโอกาสที่มีอยู่
ต่อไป เพื่อเป็นบันไดขั้นหนึ่งให้เด็กๆ และเยาวชน นอกจากนี้ ยังมีเด็กๆ หลายคนในทีม หันมาหาอาชีพเสริมด้วยการขับ ฟู๊ดแพนด้า ตามคำแนะนำของ ตรัยคุณ กาศสกุล รวมถึงมีบางคนที่เคยผ่านการให้ เมืองกรุง
เอฟซี สามารถต่อยอดก้าวไปเป็น นักฟุตบอลอาชีพในระดับ ไทยลีก 3-4 ความสุขของ ตรัยคุณ จึงไม่ได้ขึ้นอยู่กับขนาดสโมสรที่เขาเป็นเจ้าของ เพราะทีมเล็กๆ แห่งนี้ ก็ทำให้เขามีพลังในการต่อสู้ชีวิตต่อไปได้
อย่างไม่ย่อท้อ “ผมนึกภาพตัวเองไม่ออกเลยว่า ถ้าวันนั้นไม่ได้ตัดสินใจมาทำทีม เมืองกรุง เอฟซี วันนี้ผมจะทำอะไรอยู่ ผมก็อาจจะขับแท็กซี่ไปเรื่อยๆ โดยไม่มีจุดหมายปลายทางในชีวิต” “ถ้าถามว่าผมได้อะไรจาก
กับทำทีม เมืองกรุง เอฟซี ผมคงได้เติมเต็มความฝันของตัวเองมั้งครับ ในการสร้างทางเดินให้เด็กรุ่นหลังได้ไปต่อ…แค่ผมเห็นเขาไปได้ไกลในเส้นทางนักฟุตบอล จากที่ไม่มีโอกาส แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้ว มีแรงที่อยากทำทีมต่อ”
คลิกเลย >>> https://www.ufabetwins.com/
อ่านเพิ่มเติม >>> https://www.re-mall.com/