UFABETWIN มีคำกล่าวในหมู่แฟนบอลอาร์เซน่อลว่า “เป็นกูนเนอร์ครั้งหนึ่ง เป็นกูนเนอร์ตลอดไป”
UFABETWIN แน่นอนว่าสำหรับแฟนบอลทีมอื่นนี่อาจไม่ใช่คำขวัญที่น่าสนใจนัก แต่สำหรับแฟนปืนใหญ่ นี่คือประโยคที่พวกเขายืดอกยอมรับอย่างเต็มภาคภูมิ
หนึ่งคนที่แสดงให้เห็นว่าการทุ่มเทเพื่อทีมฟุตบอลที่ตัวเองรักเป็นอย่างไร คือ มาเรีย เปตรี ผู้หญิงที่เติบโตในกรุงลอนดอน และตกหลุมรักอาร์เซน่อลตั้งแต่อายุ 12 ปี ก่อนจะใช้ชีวิตอีก 70 ปีที่เหลือกับสโมสรแห่งนี้ โดยไม่มีครอบครัวหรือลูกหลาน
เมื่อ มาเรีย เปตรี จากไปอย่างไม่มีวันกลับ เสียงเพลงที่เธอเคยขับขานจนเป็นที่จดจำยังคงอยู่ ขอนำเสนอเรื่องราวของเธอ และมรดกที่เหลือไว้ให้กูนเนอร์สรุ่นหลังจดจำตลอดไป
ผู้หญิงที่ชื่อ มาเรีย เปตรี หากไม่นับความคลั่งไคล้ในกีฬาฟุตบอลและสโมสรอาร์เซน่อล มาเรีย เปตรี ไม่ได้มีชีวิตที่แตกต่างไปจากผู้คนทั่วไปในกรุงลอนดอนมากนัก แม้เธอจะเป็นลูกสาวของผู้อพยพชาวกรีก-ไซปรัส แต่เธอก็มีความฝันที่จะประกอบอาชีพอย่างที่ตนตั้งใจ นั่นคือ ครูสอนหนังสือ
เปตรีไม่รีรอที่จะเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยชิชิสเตอร์จนสำเร็จการศึกษาในสาขาภาษาฝรั่งเศสและสเปน ก่อนจะเดินทางกลับสู่ย่านอิสลิงตัน กรุงลอนดอน เพื่อสอนหนังสือตราบจนถึงวันเกษียณ เปตรียังพูดได้ถึงหกภาษา และมีกิจกรรมยามว่างเป็นการจัดดูแลหลังบ้าน ทั้งต้นกระวานและโรสแมร์รี่ ทั้งยังมีสวนองุ่นขนาดเล็กที่เธอชอบเก็บลูกของมันมาทำเยลลี่
เปตรีมีชีวิตที่สงบเรียบง่ายในแบบของตัวเอง สิ่งเดียวที่อาจทำให้เธอแตกต่างจากคุณยายวัย 82 ปีรายอื่น คือเปตรีไม่ได้แต่งงานมีลูกหลานเต็มบ้านเหมือนอย่างครอบครัวอื่น แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เธอจะไม่รู้จักมอบความรักให้กับสิ่งใดในชีวิต เพราะเมื่อย้อนกลับไปยังตอนที่เธออายุ 12 ปี เปตรีได้มีโอกาสพบกับรักแท้ของเธอแล้ว
วันหนึ่งขณะกำลังทำความสะอาดร้านอาหารของครอบครัว เปตรีได้ยินชื่อของสโมสรฟุตบอลอาร์เซน่อลทางวิทยุ เธอสนใจทีมฟุตบอลแห่งนี้มากจนอยากจะไปสัมผัสความรู้สึกของเดอะ กันเนอร์ส ด้วยตัวเอง และถึงแม้พ่อแม่ของเปตรีจะย้ำว่าฟุตบอลไม่ใช่กีฬาของผู้หญิง เปตรียังแอบเดินทางไกลไปถึงเมืองพอร์ทสมัธเพื่อดูอาร์เซน่อลลงสนามด้วยตาตัวเองเป็นครั้งแรกในปี 1950
นับจากวันนั้น เปตรีกลายเป็นแฟนตัวยง ของอาร์เซน่อล และแทบจะไม่พลาดการแข่งขันแม้แต่เกมเดียวนับตั้งแต่ปลายยุค 60s เป็นต้นมา ซึ่งคำว่าไม่พลาด แม้แต่เกมเดียว ที่กำลังพูดถึงไม่ได้หมายความแค่ทีมชุดใหญ่ แต่ยังรวมถึงทีมสำรองและทีมหญิงของอาร์เซน่อล กูนเนอร์รายอื่น จึงมักพบเห็นเปตรี ในแทบทุกที่ ไม่ว่าจะเป็น ไฮบิวรี่, เอมิเรตส์ สเตเดี้ยม, เมโดว์ พาร์ค หรือแม้แต่สนามเหย้าของบาเต้ โบริ
“ปกติแล้วฉันจะเดินทางไปทุกที่ที่ฉันอยากไปด้วยขนส่งสาธารณะ ทั้งในประเทศ, ทั่วยุโรป หรือแม้แต่ประเทศจีน ฉันใช้บริการรถทัวร์ รถไฟ แท็กซี่ เครื่องบิน หรืออะไรก็ตามแต่ที่จะพาฉันไปดูอาร์เซน่อลในสนาม” เปตรี เล่าถึงการเดินทางเพื่อตามเชียร์อาร์เซน่อลของเธอตลอดระยะเวลา 70 ปีที่ผ่านมา
“แต่เนื่องจากสถานการณ์ ของโควิดและตอนนี้ฉันก็ ไม่สามารถเดินด้วยตัวเองได้นาน ฉันจึงจะเรียกแท็กซี่คันเดิมที่มีคนขับขาประจำ เขาเป็นแฟนบอล ทีมโคลเชสเตอร์นะ เราจึงคุยกันแต่เรื่องฟุตบอล ทั้งทีมของเขา และทีมของฉัน นั่นคือ อาร์เซน่อลทีมชาย, อาร์เซน่อลทีมหญิง และอาร์เซน่อล ยู-23”
เมื่อปรากฎตัวทุกหนทุกแห่ง เปตรีจึงเป็นที่จดจำในหมู่เดอะ กูนเนอร์ส
ไม่ว่าจะเป็นการถูกพูดถึงในแง่ของผู้หญิงคนแรก ๆ ที่เข้าไปดูบอลในสนามอย่างจริงจัง, แพชชั่นในการส่งเสียงและร้องเพลงเชียร์ ที่ดังไม่แพ้ใคร, ความคิดแง่บวก ซึ่งพร้อมจะให้กำลังใจทีมเสมอ และด้วยเหตุผลอื่น ๆ อีกมากมาย ผู้หญิงร่างเล็กคนนี้ จึงไม่เพียงเป็นที่รัก ของแฟนบอลอาร์เซน่อล แต่ยังเป็นที่รักของแฟนฟุตบอลอังกฤษทั้งปวง
คนสำคัญของ เดอะ กันเนอร์ส ทีมหญิง “ช่วงเช้าของฉันก่อนออกไปดูบอล ก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากคนทั่วไป ฉันคิดว่างั้นนะ ก็แค่ลุกขึ้นมาจากเตียง กินข้าวเช้าเบาๆแบบ ขนมปัง, ซีเรียล หรือชาสักแก้ว หลังจากนั้นก็แต่งตัวเพื่อไปดูบอล ฉันชอบใส่ชุดแบบเดิมๆนะ เสื้อสีแดงสักตัว และก็สร้อยคอแบบ ที่เห็นกันเป็นประจำนั่นแหละ”
“หลังจากนั้นฉันจะตรวจสอบดูว่าตัวเอง มีของที่ต้องการครบหรือยัง สิ่งสำคัญคือกล้องถ่ายรูปและฟิล์ม มันเป็นกล้องที่ใช้ง่ายๆ แต่มันก็เป็นกล้องที่ฉันรัก และใช้มันถ่ายรูปการแข่งขัน ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเขามักจะไม่ให้ฉันเอากล้องเข้าไปในสนาม ฉันก็แค่ซ่อนมันไว้ กับตัวเองตอนคนเยอะ ๆ หลังจากเข้าไปในสนามได้ก็ถ่ายรูปให้สะใจเลย”
แม้จะเป็นคนดังของแฟนบอลอาร์เซน่อล เปตรียังคงทำตัวเหมือนแฟนฟุตบอลทั่วไป เธอรักที่จะตื่นแต่เช้าเพื่อฟังวิทยุรายงานข่าวเกี่ยวกับเกมการแข่งขันตลอดช่วงสาย และถึงจะได้รับการต้อนรับจากสโมสรเป็นอย่างดี เปตรีไม่ต้องการที่นั่งพิเศษเหนือคนอื่น แม้จะอายุถึงหลัก 80 ปี เธอแค่ต้องการทางเข้าสนามง่ายๆและอาหารกับเครื่องดื่มไว้เตรียมพร้อมสำหรับเธอเท่านั้น
“ฉันชอบเบคอน ที่สุกจนกรอบมากเลยล่ะ เพราะฉะนั้นทุกครั้ง ที่ฉันไปยังบอร์แฮม วู้ด ฉันจะสั่งพวกเขาว่า หั่นให้หนา ทาเนย และทำให้สุกจนเกรียม ซึ่งพวกเขาก็จะทำตามนั้น มันอร่อยมากนะ”
บอร์แฮม วู้ด ที่เปตรีพูดถึงคือ สนามเมโดว์ พาร์ค รังเหย้าของฟุตบอลหญิงอาร์เซน่อล ทีมกีฬาที่เธอกลายเป็นส่วนสำคัญตั้งแต่ต้น เพราะย้อนกลับไปยังปี 1987 ที่ทีมหญิงอาร์เซน่อลเพิ่งก่อตั้ง เปตรีกลายเป็นเพียงแฟนบอลไม่กี่คนที่เดินทางมาให้กำลังใจ พวกเธอตั้งแต่ต้น เปตรีจึงกลายเป็นสัญลักษณ์ ของทีมหญิงอาร์เซน่อล จนหลายคนยกให้เธอเป็นผู้เล่นคนที่ 12 ของทีมนับแต่นั้น
“ย้อนกลับไปยังวันแรกที่ฉันเริ่มต้นไปเชียร์ทีมหญิงของเรา มันแทบจะไม่มีคนดูเลยนะ แต่ฉันเลือกจะร้องเพลงเหมือนที่เคยทำตอนดูทีมชาย พยายามสานสัมพันธ์ระหว่างแฟนบอล และพยายามให้คนอื่นร้องเพลงเชียร์ตาม”